AhmedMarcouch-2012A.jpg

Slotervaart


Stadsdeel Slotervaart kent grote sociaal-economische tegenstellingen. Een groot deel van de bevolking is welvarend en verdient bovenmodaal. Maar bijvoorbeeld in Overtoomseveld bevindt zich een lange strook met slecht onderhouden flatgebouwen, bewoond door voornamelijk grote Marokkaanse en andere allochtone gezinnen. In dat deel van de wijk komen veel problemen voor: veel uitkeringstrekkers, lage inkomens, werkloze jongeren, ouderen die geen Nederlands spreken, jongeren die hun school niet afmaken, criminaliteit en een inmiddels beruchte groep radicaliserende jongeren.

Marcouch wil die complexe problemen ook in de toekomst blijven aanpakken door vooral de ouders aan te spreken op hun verantwoordelijkheid.

Ouders en opvoeding
‘De grootste winst haal je bij ouders. Als ze intensief betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen, komt het goed. Ze moeten vanaf dag één structuur aanbrengen in de levens van hun kinderen. Veel Marokkaanse ouders hebben niet door dat opvoeding in een stad als Amsterdam anders moet dan in hun oude dorp. Ik werd in Marokko mede opgevoed door mijn oma, mijn oom, door de imam, een man met gezag. In de stad kijkt niemand naar je om als de ouders dat niet doen. Dan word je een normloos kind. Veel Marokkaanse jongens hangen zonder sociale controle urenlang op straat rond. Daardoor missen ze ook veel. Misschien worden ze gediscrimineerd, maar dat zijn obstakels die ze moeten nemen. Nederland is vooral een land van kansen, die je moet grijpen. En daar zul je vaardigheden voor moeten ontwikkelen, de taal goed leren spreken. Dan heb je geen tijd om rond te gaan hangen. Met een halve vmbo-opleiding en een slechte instelling roepen: “Hé, ik krijg geen baan”, zo werkt het niet. Kwalificeer jezelf. Dat is wat deze samenleving van je eist.’

Voorwaarden scheppen
Veel Marokkaanse ouders laten, volgens Marcouch, hun zonen hun gang gaan, zelfs als ze inmiddels een criminele loopbaan hebben opgebouwd of op een andere manier het verkeerde pad op gaan.
‘Ze zijn vaak op een verkeerde manier streng. Een onsje voorbeeld doet meer, dan een kilo preken. Ze moeten er voor hun kinderen zijn en de voorwaarden scheppen om zich te ontwikkelen. Als je wilt dat je kind goed presteert op school, moet je zorgen dat er boeken in huis zijn. Dat hij een plek en een bureautje heeft waar hij aan kan studeren. Een kind van twaalf kan niet aan zichzelf overgelaten worden. Je moet zo’n kind sturen, begeleiden en je moet erbij zijn. Je kunt als ouder de keuze maken om een keer korter naar Marokko te gaan en een computer te kopen, weet je. Dat soort dingen. Je ziet bij succesvolle kinderen dat de ouders wel bij de opvoeding betrokken zijn. Die gaan met hun kinderen naar de voetbalclub, die volgen hun kinderen op school, ook al zijn ze zelf soms ongeschoold.’