AhmedMarcouch-2012A.jpg

Speeches


Afscheidsspeech Ahmed Marcouch als stadsdeelvoorzitter Slotervaart

Beste mensen,
 
Geweldig dat jullie hier allemaal zijn. Dit is zo'n moment waarop graag veel mensen om mij heen zie die mij dierbaar zijn. Ook mijn gezin is hier, dus ik kan later nog vaak napraten. 'Ahmed neemt geen afscheid, hij verkast gewoon', schreef Jan Beerenhout. Jan, dank voor deze relativering.  Het is niet jullie afscheid, het is het mijne. Als stadsdeelvoorzitter.
 
Ik hier met jullie om jullie te bedanken. Samen hebben wij in Slotervaart het pad naar criminaliteit en overlast een stuk lastiger gemaakt en het pad naar het onderwijs flink verbeterd. Ga maar kijken naar de muurschilderingen in jongerencentrum Oportuna, over de snelle weg via criminaliteit naar de gevangenis en de langzame weg via onderwijs naar een baan. Ik wil graag Job Cohen, Bernard Welten en Lodewijk Asscher bedanken voor hun hulp met extra politieagenten, straatcoaches en een stevig verbeterprogramma voor het onderwijs.

 En dat werkt dankzij de ouders en de beroepskrachten in Slotervaart, de dragers van de veranderingen. Bijvoorbeeld schooldirecteuren als Jan van Aert, Wim Ponsen en Marianne Bloemers. Of de bewonersorganisaties als Nisa for Nisa, Harmonieus Samenleven en 24 Karaats. En vooral ook het SSOP, de club in Overtoomse Veld van Mohamed Mallaouch. Niet voor niets heb ik als cadeau gevraagd: doneer een bedrag aan het SSOP. Marcel Duyvesteijn, je gaf zelf antwoord op je vraag: ‘Waarom vraagt hij geen bijdrage voor een vette rode Ferrari?'. Je schreef: ‘Weer helemaal Ahmed’.  Ja, er is een generatie Marokkaanse Nederlanders opgestaan die kiest voor maatschappijverbetering en niet voor een carrière bij een accountantsbureau. 
 
Beste mensen, veranderen gaat gepaard met bloed zweet en tranen. Net als bruggen bouwen. Het staal moet met vuur gebogen en aan elkaar gelast worden, er komt zwaar materieel aan te pas. En al dat gesjouw en getimmer maakt een lawaai van jewelste. 
 
Een bouwplaats, heb ik het wel eens genoemd - ons werk in Slotervaart. Je ziet de hijskranen van Jacques Thielen en Rob Hoogeveen al van verre, dáár waar die de lucht in steken, dáár ligt Slotervaart. Wij hebben hier tempo gebracht in de nieuwbouw, met Ineke Ketelaar en met de corporaties. Toen wij hier begonnen, was net één nieuwbouwflat opgeleverd. Nu staan hier dertienhonderd nieuwe woningen.
 
Op de bouwplaats zie je dat iedereen zijn eigen werk doet. Als de timmerman gaat metselen en de metselaar de elektriciteit gaat aanleggen, wordt het niks. Zo is het ook met Slotervaart. Erik Gerritsen met de twintig hulpverleners rond de multiprobleemgezinnen kan daarover meepraten. En het is net zo desastreus als agenten, straatcoaches en jongerenwerkers zich allen gedragen als buurtwerkers. Dan worden de jongerenwerkers oppasser van crimineeltjes en gaat het echte opbouwende, vormende jongerenwerk verloren. Wij hebben dat hersteld. Ik ben enorm trots op ons jongerenwerk nieuwe stijl! Cisca, Youssef, Inan en anderen: goed werk!
 
Wie ik ook bedanken wil, zijn de journalisten. Ik vis er ééntje uit, maar het geldt allen. Menne Vellinga, jij maakte met je mvs homozender de buurt attent op de start van de Gay Pride, bijna nog vóór het idee hier geboren was. Dat er dan meteen dertig mannen naar het stadsdeelkantoor komen om verhaal te halen, betekent dat ik een kans heb om ze te kunnen overtuigen, zij komen het debat nota bene hálen. Zoiets gebeurt als iemand zo’n beweging een stem geeft en zegt: ‘Nou, dan gaan we nu toch gewoon Marcouch confronteren met de bezwaren?!' Dit is wat ik bedoel met klassiek opbouwwerk en Dick Glastra van Loon, jij weet welke taak ik zie voor Eigenwijks. Dit soort discussies maakt dat mensen gaan nadenken, ook over ingrijpende inzichten als 'de vrijheid van de moslim is dezelfde vrijheid als die van de homo.

Beste mensen, tot slot het onderwijs. Ik pleit voor een zesde kopklas in Amsterdam. Bijna niemand kent de kopklas. Het is een extra jaar tussen groep 8 en de brugklas, vijftien leerlingen, ze zitten al in het gebouw van de middelbare school en krijgen het hele jaar taalles. Het gaat om kinderen met een lage cito-score en goed IQ. Ik krijg nogal eens ouders langs die worstelen met het vmbo-schooladvies voor hun kind. Laat een IQ-test doen, zeg ik dan. Slechts 4 procent van de Marokkaanse kinderen uit Nieuw-West en Bos en Lommer krijgt havo/vwo-advies, het zou een wereldwonder zijn als al die kinderen massaal een lage intelligentie zouden hebben. Wij hebben het onderzocht en het blijkt dat de kinderen van zwarte basisscholen in Nieuw-West en van blanke scholen in Oud-Zuid hetzelfde IQ hebben. Dus die 4% havo/vwo-advies bij ons, daar lig ik van wakker. Schooldirecteuren roep ik op om niet te wachten tot ouders protesteren, maar om zelf standaard al te denken aan een IQ-test en de KOP-klas als schooladvies. Dat helpt bij taalachterstand, niet bij al die andere dingen die achterstandkinderen ook nog extra moeten leren, zoals omgangsvormen, leerstrategieën, het verschil tussen thuis en school. En het helpt ook niet tegen gedragsproblemen. Het gaat over taalachterstand als oorzaak van een lage cito-score bij een normaal IQ. Wij hebben in Amsterdam nu 75 leerlingen in vijf kopklassen, het is nú het moment om de kinderen aan te melden, maar de kopklassen zitten helaas vol.   
 
Waarom is een vmbo-advies voor veel kinderen zonde? Omdat het middelbaar beroepsonderwijs vaak beroerd is. En daar moeten vmbo-leerlingen heen als zij later naar de hogeschool willen, alsnog naar de havo past meestal niet. Ik ken in wijken als Overtoomse Veld heel veel van zulke stapelaars die aangewezen zijn op de U-bocht via het mbo naar de hogeschool, een omweg vol hindernissen, omdat vakken als Nederlands en Engels vaak maar half worden gegeven. Dus vandaar dat kamerlid Staf Depla en ik de kwaliteitsdiscussie hebben aangezwengeld. Jan van Zijl van de mbo-raad heeft het nu opgepakt.

 Waar blijft nou de donderpreek, denken jullie misschien. Over de verantwoordelijkheid van de ouders en het functioneren van de welzijnsinstituten. Vandaag even niet. Wel heeft uitgeverij Contact gevraagd of ik een boek wil schrijven. En dat ga ik doen. Dus wie weet….

 Een aantal verbeteringen zijn nu onomkeerbaar in gang gezet. Maar beste bewoners, laat het niet op zijn beloop. Blijf er bovenop zitten in jullie strijd voor een beter bestaan.

Tot slot. Het klopt, wat Jan Beerenhout zei. In feite neem ik geen afscheid. Ik blijf jullie mailen, raadplegen en vragen met mij mee te doen. En ik hoop dat het omgekeerd ook zo is. En zelfs als dat niet zo is, neem ik geen afscheid. Want ik neem jullie mee in mijn hart.